Barbar Bakışı;Cahit Zarifoğlu Şiirinde Görme Biçimleri

Modern zamanlar bakışı terbiye etti: Perspektife soktu, çizdi, ölçtü, merkeze özneyi oturttu. Ama bazı şiirler, bu terbiyeyi reddeder. Cahit Zarifoğlu’nun şiiri, bakışın hizaya girmeyi reddettiği, Batı epistemolojisinin “ayıklayıcı” bakışına karşı konumlanmış o nadir alanlardan biridir. Barbar Bakışı’nda, modern dünyanın disipline ettiği bakışa karşı, yönü kıbleye dönük, sezgiye açık, “medenî görme”ye sığmayan alternatif bakış vurgulanıyor. Emine Kılınç, Barbar Bakışı’nda, görmenin tarihini ve poetikasını kat ederek Zarifoğlu’nun şiirine giriyor. Batı’nın optik tahakkümünün izini sürerken İslâm düşüncesinin “ışıkla görme” metafiziğine eğiliyor. Görmenin gözle değil, varlıkla gerçekleştiği, dizenin bir perde gibi aralandığı, şiirin ise okura değil, okurun gözlerine baktığı bir evrendir bu. “Şey”e bakarken onu çözmeye değil, ona eşlik etmeye çağırır. “Anlam” yoktur, “açıklama” yoktur, yalnızca bakış vardır. Ve her bakışta şiir değişir.