Bir Yeryüzü Tanığı; Seçme Şiirler

Aşağılara uzayıp giden aşağılara bakıyor Bir adam eşeğine odun yüklüyor, yüzünün sol yakasına kuşlar üşüşüyor. Köpeği, torbası ve toprak bir testi Ovada bir resimde durur gibi duruyorlar. (Önünde çekilmiş, iki güvercin işlemeli bir perdenin.) Bir kadın, bir gök parçası, üç beş ağaç Uzakta dışında onların. Deniz? Deniz oralı değil: Yineleyip duruyor kendini. Bakıyor o: Yakasını bırakmayan tanıklığına dünyanın. Tadımlık PAUL KLEEDE UYANMAK Uyandım çiçek gibi dayanılmaz güzel kızlar Ad Marginemden asma köprüler kurmuşlar İstanbula Nehirler, aylar çevirmişler o Aylalar, Münibeler Tümü bir uzak denizde Alar, Vler, Ularla Gece sarı bir evde bir iki yaprak evlerinin önünde Açtı açacaklar dünyamızı açtı açacaklar Bu denizi Ayla ayaklarını soksun diye getirdim Bu dünyaları onun için açtım bu balıkları tuttum Bir sabah çıkmak güneşler, aylar bir sabah çıkmak Bir ağacı bu evleri sarı ters bir kuşu düzeltmek Edibe bu sokağı al götür görmek istemiyorum Edibe bu evleri Edibe bu göğü bu güneşleri Edibe Alar Vler Ularla olmak Paul Kleede uyanmak