Gezgin

Kalabalıkların ortasında sessizce yu¨ru¨yenlerin, sorularla dolu olup cevaptan çok anlamı arayanların kitabıdır Gezgin. Her okuyucu için farklı bir yerden başlar, farklı bir yerde biter. Kimi için bir içe dönu¨ş yolculuğu, kimi için çocukluğa açılan bir pencere. Cibran’ın anlatımı, ne geçmişte ne gelecektedir; her şey şu anda, okurun gözlerinde ve yu¨reğinde yeniden kurulur. Karakterler semboldu¨r, nesneler mecaz, cu¨mleler ise gölge. Bu kitap, baştan sona bir çöl yu¨ru¨yu¨şu¨du¨r. Ne varış noktası bellidir ne yolun uzunluğu; ama her adım, okurun kendi merkezine biraz daha yaklaşmasına olanak tanır. Gezgin, öğreti sunmaz; ama okuruyla birlikte du¨şu¨nen, birlikte susan, birlikte yu¨ru¨yen bir bilinçtir. Sayfalar bittiğinde kitap değil, sessizlik konuşur.

Halil Cibran, bir nar tanesinde evreni, bir dilencide insan onurunu, bir delide saklı bilgeliği bulur. Onun her metni, okuru dışarıdan içeriye çağırır; bir masal gibi başlar, bir iç konuşmaya dönu¨şerek sona erer. Onun sesi, hayatı gözlemleyen bir tanığın dingin sesidir. Sesi, gezginin sesidir; gezdiği yer yalnız taşlı yollar, çarşılar ya da çöller değil, insanın labirentleridir.