Safir

Adım Safir. Sığabileceğim bir boşluk ararken ait olmadığım kenarlarda yonttum köşelerimi. Kayıp bir yapboz parçasıyım şimdi. Hayatım boyunca saklandım. Sobe. On sekiz yaşına kadar bir gün bile hayatının sınırlarını belirleyen kuralların dışına çıkmayan Safir, bir gece ansızın aldığı mesajla hayatının en büyük hatasıyla tanışır. O anlarda ona mesaj atan kişinin başlı başına bir hata olduğundan emin olsa da henüz bilmediği bir şey vardır: Ona ait bir hata olacağı... Kendisinden kilometrelerce uzakta olmasına rağmen ilk defa ondan saçılan parıltıyı fark eden biriyle tanışması, Safir’i bu iletişimden kaçmaya çalışırken kendini ona çekilmiş halde bulmasını sağlar. Günden güne hiç tanımadığı ve görmediği biriyle kurduğu bu özel bağ, ruh birliği ve aralarındaki ahenk günün birinde yaşadığı kristal kafesin içindeki hayatını altüst edecek ve büyük bir karmaşaya yol açacaktır. Yaşamak için yüz çevirdiği gerçekler ile yüzünü gülümseten yalanlar arasında bir seçim yapması gereken Safir, bu hikâyenin sonunda neyi ve kimi seçecektir? Özgürlüğe kanat çırpmayı mı yoksa yerle yeksan olan kristal kafesin enkazında beklemeyi mi? “Fırça izlerime rağmen sevebilir misin beni?” “Fırça izlerinle birlikte severim.”